گولیموماب تولید انسولین را در دیابت نوع 1 حفظ می کند

18 نوامبر 2020- اطلاعات تازه منتشر شده از فاز دوم یک مطالعه ی چند مرکزی، دوسوکور و کنترل شده با دارونما نشان داد: آنتی بادی مونوکلونال انسانیgolimumab - با نام تجاری Simponi-، ترشح انسولین درون زا را در بیمارانی که به تازگی به دیابت نوع 1 مبتلا شده اند، حفظ کرد و نیاز بیماران به انسولین برون زا را در 1 سال کاهش داد.

نتایج حاصل از این مطالعه برای اولین بار به صورت پوستر در هشتادمین نشست علمی مجازی انجمن دیابت آمریکا (ADA) در ماه ژوئن و سپس در 18 نوامبر در مجله پزشکی انگلستان منتشر گردید.

در این مطالعه ی 52 هفته ای بر روی 84 کودک و بزرگسال که به تازگی به دیابت نوع 1 مبتلا شده بودند، یک بار تزریق گولیموماب هر 2 هفته یک بار سبب افزایش قابل توجه میزان Cپپتید ، (نشانگر ترشح انسولین) و نیاز کمتر بیماران به تزریق انسولین نسبت به گروه دارونما شد. هیچ عارضه ی جانبی جدی مرتبط با درمان مشاهده نشد.

گولیموماب یک آنتی بادی مونوکلونال انسانی ویژه ی فاکتور نکروز تومور- آلفا است. این دارو برای درمان چندین بیماری خود ایمنی، از جمله آرتریت روماتوئید و کولیت اولسروز، در ایالات متحده ، اروپا و جاهای دیگر تأیید شده است.

یک مرحله ی حدواسط به سمت درمان

نویسنده ی ارشد این مقاله، دکتر Teresa Quattrin، از دانشکده پزشکی و علوم پزشکی پزشکی جاکوبز ، بوفالو، نیویورک ، گفت: اگرچه هیچ یک از بیماران قادر به قطع انسولین به طور کامل نبودند، اما نتایج دارای پیامدهای بالینی مهمی است.مردم درمان می خواهند، اما واقعیت این است كه هنوز درمانی در دسترس نیست. بنابراین، این یك مرحله ی میانی ​​به سمت درمان است، توانایی بدن در ادامه ی تولید دوز كوچكی از انسولین مزایایی دارد، از جمله نرخ پایین تر هیپوگلایسمی و نگهداری intraportal insulin.

اما در یک سرمقاله همراه ، دکتر Domenico Accili، از مرکز تحقیقات دیابت و غدد درون ریز در دانشگاه کلمبیا ، به خطرات احتمالی ایمونوتراپی و تلاش برای مداخلات اضافی در زمان دلواپسی عاطفی که بیماران و خانواده ها در حال تطابق خود با تشخیص دیابت هستند، اشاره کرد.

وی در موردگولیمومابگفت: تأثیر این دارو در واقع بسیار ناچیز است. به خودی خود هیچ مشکلی در بهبود این نتایج وجود ندارد. من فقط این درمان را به عنوان یک درمان تغییر دهنده ی بازی نمی دانم. اگر این یا مداخله ایمونوتراپی مشابه ای برای این بیماری تأیید شود، من به بیماران می گویم که این درمان وجود دارد و اجازه می دهم آنها تصمیم بگیرند که آیا می خواهند آن را امتحان کنند یا خیر. من نمی گویم شما باید آن را امتحان کنید.

باگولیموماب، Cپپتید بالاتر و نیاز به انسولین کمتر می شود

از 84 بیمار که بین 6 تا 21 سال سن داشتند، 56 بیمار به طور تصادفی در طی 100 روز از ابتلا آنها به دیابت نوع 1 برای دریافت گولیموماب و 28 نفر برای تزریق دارونما ، هر 2 هفته یکبار انتخاب شدند.

این دارو منجر به استفاده کمتر از انسولین شد( 0.51 در مقابل 0.69 واحد به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز) همچنین افزایش مصرف انسولین در طول 52 هفته در گروه تحت درمان باگولیموماب کمتر از دارونما بود(0.07در مقابل 0.24 واحد به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در روز).

میانگین درصد کاهش تولید Cپپتید نسبت به شروع تحقیق 12 درصد برای گولیموماب در مقابل 56 درصد برای دارونما بود.

اگرچه میانگین تعداد وقایع کلی افت قند خون مشابه بود، اما میانگین تعداد وقایع افت قند خون سطح 2(کمتراز 54 میلی گرم در دسی لیتر) با گولیموماب 36٪ کمتر بود (11.5 در مقابل 17.6). در هیچ یك از بیماران دو گروه هیچ مورد شدیدی از افت قند خون مشاهده نشد.

هیچ عفونت شدید یا جدی در هر دو گروه رخ نداد، اگرچه عفونت خفیف تا متوسط ​​در 71٪ در گروه گولیموماب، در مقابل 61٪ در گروه دارونما گزارش شد. بیماران بیشتری در گروه گولیموماب کاهش نوتروفیل ها را تجربه کردند (29 درصد در مقابل 19 درصد).

ایمنی درمانی: کدام یک و چه زمانی باید شروع شود؟

این یافته ها پس از نتایج برجسته ی سال 2019 با یک آنتی بادی مونوکلونال دیگر به نامteplizumab ضدCD3 ، گزارش می شود. تپلیزوماب در میان بیماران در معرض خطر، تشخیص دیابت نوع 1 را برای 2 سال به تأخیر انداخت و فواید آن تا سال سوم نیز مشاهده شد.

با این حال، دکتر کواترین گفت که تپلیزوماب باید هر 14 روز یک باز از طریق سرم تجویز شود، که این یک محدودیت است، در حالی که گولیموماب می تواند توسط خود بیماران در خانه تزریق شود.

علاوه بر این، مطالعه ی مرحله 2 تپلیزوماب بر روی افرادی که دارای آنتی بادی بودند یعنی در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 1 قرار داشتند، انجام شد، اما این بیماران هنوز به این بیماری مبتلا نبودند. آنها به دلیل ابتلای نزدیکانشان به دیابت نوع 1 شناسایی شدند و در برنامه غربالگریTrialNet با بودجه فدرال ثبت نام شدند.

دکتر کواترین اکنون در فاز سوم مطالعه ی تپلیزوماب که شامل بیمارانی است که به تازگی دیابت نوع 1 برای آنها تشخیص داده شده، مشارکت دارد.

سخنگوی شرکتJanssen ، سازنده این دارو گفت که این شرکت قصد ندارد گولیموماب بیشتری را برای استفاده در دیابت نوع 1 تولید کند.تمرکز ما این است که از بینش های مرحله 2 ، به عنوان یک مطالعه اثبات مفهومی برای پیشرفت آنچه ما معتقدیم کاندیداهای جدید ایمونوتراپی برای مرحله 2 بیماری یا مراحل بدون علامت دیابت نوع 1 است، استفاده کنیم، که با مأموریت ما برای جلوگیری از دیابت نوع 1 سازگار است.

برای شناسایی افراد بیشتری که در معرض ابتلا به دیابت نوع 1 هستند(در مرحله بدون علامت)، فراتر از روش شناسایی افراد به دلیل ابتلای بستگان نزدیک آنها به دیابت نوع 1، این شرکت در حال سازماندهی یک تلاش عمومی و خصوصی برای حمایت از غربالگری معمول جمعیت برای آنتی بادی های مرتبط با دیابت نوع 1 است.

کواترین گفت: حفظ مقداری انسولین امری اساسی است. داشتن تعدادی سلول بتا که هنوز کار می کنند یک مرحله حدواسط به سمت درمان است و زندگی بیماران را آسان تر می کند، و این چیزی است که مردم باید به آن توجه کنند.

منبع:

https://www.medscape.com/viewarticle/941224